admin
Te di gjirokastritet sot paradite dolen nje xhiro nga udha e nenkalase, mbushur me kujtesa per vitet e femijerise.
Kur u ulen tek e vetmja karekell, nga ku dikur shikonin pa leke filmat e kinemase verore, ne ane te saj gjeten nje cope buke te bardhe me vaj e sheqer, gjalp, djath dhe udhinj.
Ndersa i pari e mori ne duar, i friu per t`i pastruar pluhurat e udhes, e puthi trihere dhe e vuri ne balle si nje gje te shenjte, i diti e shikonte me si te shqiera dhe goje hapur, i cuditur se cdo te bente me copen e bukes, do ta hante apo do ta hidhte.
– Kjo buke – i tha i pari per t`i shuar kureshtjen- e ka vendin atje duke treguar me gisht faqen e murit mbajtes te udhes. U ngrit dhe, i qete, si e kishin mesuar ne vogeli, te respektonte buken, dhe i ngopur te ishte te mos e hidhte poshte, po te mblidhte dhe therrimet per ushqimin e kafsheve shtepiake, copen e bukes e vendosi ne nje nga vrimat e murit.
Pas kesaj te di rane ne kujtime dhe shprehje te urta per buken sidomos per buken e zeze 40 -ce qe sot nuk behet me si dikur…
