admin
I kujtoj dhe sot e kesaj dite ato gra te urta. Qe, me ligjerimin e tyre me ze te ulet e te permallur, dukej sikur vinin nga nje bote perrallore, e panjohur, per te na mahnitur ne. Fjalet ne ligjerimin e tyre nuk ngjanin me ato qe mesonim ne shkolle, ne librat e kendimit.Me ishte ngulitur ne mendjese gjuha e tyre dhe jo ajo e mesuesit ishte gjuhae vertete shqipe.
Me kujtohet dicka nga klasa e trete e shkolles fillore. Ishim ne mesim dh era zilja per te dale ne oborr.’Do re presim ca,-na tha mesuesi,z.Sadik Celo, -se bie shi i madh, gazepi.’U ngrita dhe i thashe;’Nena ime, kur bie shume shi,thote;’Bie tellua.’Zoti Sadik vuri buzen ne gaz dhe ma ktheu;’Ajo qe thuati, eshte fjale e botes, s`eshte jona.’
Kete pjese e shkeputem nga libri i Prof. Muzafer Xhaxhiut ‘Fjalor i t e folmes se Gjirokastres’ me deshiren e mire qe edhe ju te dini per te por dhe per te kujtuar gjuhen e bukur te gjysheve qe, sic shkruan Prof. Muzaferi ishte gjuha e vertete shqipe.
