admin
Masar Jaupit ne lagjen Pllake ne Gjirokaster me shtepi ne bregun e Pllakes prane Ures se NANXES, jo vetem ne lagje po ne gjithe qytetin i flisnin me nje emer te dyte-Çokllar.
Çokllari ishte njeri nga djemte e nene Ezmase qe i binte ziles ne shkollen 29 Nentori ( sot Cajupi).
Ishte tip i qeshur qe nevrikosej kot, i folur dhe shume i hedhur, i kudo ndodhur qe bente disa pune si punetor por qe punonte dhe jashte orarit me honorare, griste biletat ne fushen e lojrave me dore ne Bashte te Teqese, ne fushen e VJETER TE SPORTIT , ndonjehere edhe ne deren e kinemase kur i kerkohej ndihme nga drejtori Stefan Veneti.Ne kinema nuk paguhej po kishte liri-dalje, hynte e dilte, shikonte filmat pa leke.
Çokllarrin e EZMASE e donin te gjithe ne lagje dhe qytet.
FLITET DHE SOT PER TE QE ISHTE I KUDO NDODHUR.
Kur binte ndonje zjarrne lagjeapo ne qytet, ne maje te cative e kishte koken, as trembej dhe as bente prapa edhe flaket t`i binin ne turi.Nxitonte sa mesonte se ku kish rene zjarr, ne shtepi te botes apo objekte te shtetit duke rrezikuar dhe jeten.
Cokllari ishte tip i cuditshem. Kishte dhe nje zakon. Nuk fliste me ze te ulet, po me ze te larte. Zeri i tij buciste, mbi te tjereve, edhe ne rruge, edhe ne Qafe te Pazarit, edhe tek Bendi kur mblidhej me djemte dhe burrat e vjeter te Pllakes emrat e te cileve nuk na kujtohen.
Keshtu e kujtojme Çokllarin, po ju si e kujtoni?
Ishte njeri i mire Çokllari!
