Admini
Ndodhte kjo shume vite perpara, para e pas vitit te larget`60.
Atehere qyteti kishte dy kinema, nje dimerore dhe nje verore, tani as dimerore ,as verore. E trishtueshme kjo!
Nga karekllat e rruges se Nenkalase, filmat shikoheshin ne distance dhe pa leke.
Disa per t`i gjetur bosh shkonin dhe dy e tre ore me perpara. Po te privilegjuar ishin banoret e Pazarit te Vjeter, djemte e vajzat dhe femijet.
Aty se bashku, si vellezer e motra, shikonin filmat dhe kalonin disa ore te qeta nen freskine e eres se nenkalase qe bashke me gjethet e pemeve trazonte dhe bisedat e mendimet e tyre.
“ ishim nga nenkalaja, pame nje film te ri!” –thoshnin femijet per te mbuluar oret e vona edhe pse asgje s`kishin pare dhe mesuar, veç figurave, levizjet kuturu te aktoreve dhe muziken apo kenget e Raxh Kapurit qe mbulonin tere qytetin.
Po ishin te kenaqur dhe te gezuar!
Dhe jo vetem ata, por dhe te rriturit!
Tani stolat ne rrugen e nenkalase kane mbetur dy nga 4 dikur ne heshtjen dhe vetmine dimerore, ne pritje te pranveres dhe veres se nxehte.
Ato do frekuentohen po jo per te ndjekur filmat e kinemase verore.
Kjo eshte e sigurte qe nuk do te ndodhe ne nje qytet pa kinema.
